بررسی «کیچ » از منظر زیبایی شناسی و تأثیر این پدیده بر حس تعلق به مکان با معرفی نمونه موردی در معماری معاصر ایران (هتل بزرگ داریوش)

رسیدن به تعریفی جامع از پدیده «کیچ » با توجه به زمانمند بودن این پدیده و گستردگی حوزه های مرتبط با آن (پدیده ای که گاهی بسیار خطرناک نامیده شده و پاره ای اوقات از نتایج مثبت این پدیده سخن به میان آمده است، گاهی آن را با سلیقه بد و فرهنگ توده مرتبط دانسته و گاه آن را در ارتباط با فرهنگ توده در جهت دستیابی به هویت از دست رفته آدمی در دنیای کنونی تصویر می نمایند) دشوار می باشد، ولی قدر مسلم، پیامدهای منفی «کیچ » را می توان یکی از عوامل آشفتگی بصری معماری اکنون برشمرد. در این پژوهش تلاش گردیده تا از طریق بررسی اسناد و منابع کتابخانه ای، با روش توصیفی- تحلیلی، علاوه بر بررسی این پدیده از منظر زیبایی شناسی، با هدف دستیابی به شاخص هایی برای تشخیص «معماری کیچ» در بستر معماری معاصر ایران، هتل داریوش کیش به عنوان «معماری کیچ » معرفی شود. همچنین منتج از آراء برخی محققان حوزه پدیدارشناسی، از دست رفتن حس تعلق به مکان نیز به عنوان یکی از عارضه های «معماری کیچ »، تدوین و تدقیق می گردد.